Mieszkanie własnościowe

Mieszkanie własnościowe to najpełniejsza forma własności nieruchomości. Właściciel ma pełne prawo do dysponowania mieszkaniem, tj. może z niego korzystać w sposób zgodny z jego przeznaczeniem oraz otrzymywać dochody i inne korzyści związane z posiadaniem rzeczy. Oznacza to, że właściciel może swobodnie rozporządzać apartamentem, pod warunkiem, że nie narusza praw innych osób oraz obowiązujących przepisów prawa. Własność jest prawem dziedziczenia, więc po śmierci właściciela majątek stanowi część spadku i jest dziedziczony zgodnie z jego wolą w testamencie lub jako dziedziczenie bezpośrednie na podstawie prawa dziedziczenia. Prawa majątkowe można również sprzedawać, a przeniesienie praw majątkowych musi nastąpić w formie aktu notarialnego, w przeciwnym razie będzie nieważne.

---

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu

Spółdzielcza własność lokalu to ograniczone prawo rzeczowe przyznawane tym, którzy mają prawo do swobodnego korzystania z lokalu mieszkalnego, więc zawsze możesz sprzedać lub wynająć takie mieszkanie. Właścicielem budynku i gruntu jest jednak nadal spółdzielnia, dlatego takie mieszkanie może być zabezpieczone przed długiem spółdzielczym. Spółdzielcza własność mieszkania nie zapewnia pełnej własności, a jedynie własność, co wiąże się z pewnymi ograniczeniami. Na przykład na przekształcenie mieszkania w lokal użytkowy należy uzyskać zgodę spółdzielni. Własność domu przez spółdzielnię dziedziczy się na zasadach ogólnych. Spadkobierca to osoba wskazana w testamencie lub akcie. Jeżeli w lokalu mieszkają osoby związane ze spadkodawcą, mogą legalnie przebywać w lokalu maksymalnie przez 3 miesiące, po czym spadkobiercy mają prawo żądać wydania mu lokalu. Natomiast jeżeli spółdzielczy tytuł prawny do lokalu jest współdzielony przez męża i żonę, w razie śmierci jednego z nich, część prawa przysługująca zmarłemu przypada na spadkobiercę.

---

Lokatorskie własnościowe prawo do lokalu

Mieszkanie lokatorskie to nic innego jak mieszkanie w bloku lub kamienicy należącym do spółdzielni, z którego mogą korzystać lokatorzy. Wbrew pozorom nie jest to typowy najem, gdyż najemcy mogą nabyć prawa do lokalu tylko pod pewnymi warunkami. Zgodnie z zawartą w nim definicją za mieszkanie najęte uważa się mieszkanie przyjęte do użytkowania przez osobę o cechach wskazanych powyżej prawem, która w zamian zobowiązuje się do wniesienia wkładu mieszkaniowego oraz tych określonych w przepisach i statutach spółdzielni do uiszczania określonych opłat.

---

Lokal komunalny

Miejsca użyteczności publicznej to nieruchomości należące do zasobu gminy. Domy zostały nabyte poprzez nabycie własności państwowej. Właścicielami domów komunalnych są gminy, które mogą je przyznać mieszkańcom spełniającym kryteria określone uchwałą rady miasta. Zasady najmu takich domów dotyczą m.in. konieczności ewidencjonowania dochodu na osobę w gospodarstwie domowym oraz warunków przyznawania pierwszeństwa, wyboru lokatorów. Z pierwszej opcji chętnie korzystają osoby o niskich dochodach i bez kredytu. Mieszkania publiczne przeznaczone są dla mniej zamożnych mieszkańców, których nie stać na wynajem. Potencjalny najemca musi wykazać, że na stałe zamieszkuje w danej gminie i nie może przekroczyć limitów dochodów ustalonych przez samorząd. Umowy najmu mieszkań komunalnych podpisywane są na czas nieokreślony. Nie oznacza to jednak, że nie można go wypowiedzieć, jeśli najemca zakłóca spokój lub nie płaci czynszu.